چرا انقدر از يكديگر دور شده ايم؟

اميدوارم حداقل ويروس كرونا، كوتاه بودن عمر را به ما تلنگر زده باشد و باعث شود كه همه ما از زمان حال خود بيشتر لذت ببريم، واقع بينانه تر تصميم بگيريم و شادتر زندگى كنيم.

⛔️ اما چرا در جامعه امروز، انقدر تصميم گيرى ها سخت شده است؟ چرا انسان ها در عين حال كه نزديك يكديگراند، انقدر از هم دور هستند؟

١- همه ما به نحوى در طول روز به دليل ساختار ذهن انسان كه هميشه در حال تفكر و تجزيه و تحليل است،

از روى تخصص يا
از روى شغل و حرفه يا
از روى عادت هاى مختلف يا
از روى گرايش هاى فطرى مثل گرايش به حقيقت جويى كه در روانشناسى نيز با نام حس كاوش مطرح است و…

به طور خواسته و يا ناخواسته در حال تحليل و تفسير صحبت ها، رفتارها و اعمال ديگران هستيم و اين خصوصيت همه انسان هاست.

اما عده اى از ما دچار قضاوت ها، پيش داورى ها، سوءتفاهم ها، سوءبرداشت ها، مقايسه ها و تحليل هاى نادرست مى شويم و با اين كار علاوه بر اين كه افكار منفى بر ما غالب مى شود، بلكه مسبب نگرانى ها و اظطراب هاى افراطى در خود و ديگران نيز مى شويم.

(قابل ذكر است كه ترس از تكرار اتفاق ها و تجربيات تلخ گذشته و دلشوره از آينده اى مبهم، باعث شده تا بعضى از جوانان ما افسرده و يا نااميد شوند و در نتيجه نه مى توانند به ديگران اعتماد كنند و نه به خودشان براى ساختن آينده اى زيبا، امن و راحت ايمان كافى دارند و يكى از عوامل تنهايى ها همين موضوع است كه به دلايل بالا قدرت انتخاب درست و به موقع از فرد گرفته مى شود. البته اين كه چرا عده اى به اين سمت پيش مى روند، مبحث مفصلى است كه يكى از دلايل آن ناكارآمدى سيستم آموزشى، پرورشى و فرهنگى است).

٢- خيلى به حرف هاى ديگران و قضاوت آن ها درباره زندگى شخصى خود توجه مى كنيم.

💥ساعتی میزان آنی ساعتی موزون این-
بعد از این میزان خود شو تا شوی موزون خویش (مولوى)💥

٣- علاوه بر موارد بالا، دور شدن از خودمان و اطرافيانمان به دليل غرق شدن در فضاى مجازى و آثار و ضررهاى جانبى اين فضا، دور شدن از معنويات و توجه بيش از حد به ملاك هاى مادى و ظاهرى، كم شدن گذشت در بعضى از افراد، مقصر دانستن ديگران در خصوص ضعف ها و كمبودها و… به مرور زمان باعث مى شود كه نتوانيم به خودمان و به ديگران فرصت كافى براى دوست داشتن و دوست داشته شدن بدهيم.

محمدعلى نژاديان
٩٩/٠٢/٠٨