چگونه دولت اسلامی را درست کنیم؟!

محمدعلی نژادیان

نشریه چشمه، نهاد رهبری (دانشگاه تربیت مدرس)، شماره 54

 

محمدعلی نژادیان (عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان)

چگونه دولت اسلامی را درست کنیم؟!

برخی مسئولان و جریان های سیاسی، هدف انقلاب اسلامی که (رفاه دنیوی و سعادت اخروی) مردم بود را فراموش نکنند!

 

مقام معظم رهبری: آرمان نظام جمهوری اسلامی را می شود در جمله‌ی كوتاهِ “ایجاد تمدّن اسلامی” خلاصه كرد. تمدّن اسلامی یعنی آن فضایی كه انسان در آن فضا از لحاظ معنوی و از لحاظ مادّی میتواند رشد كند و به غایات مطلوبی كه خدای متعال او را برای آن غایات خلق كرده است برسد؛ زندگی خوبی داشته باشد، زندگی عزّت مندی داشته باشد، انسان عزیز، انسان دارای قدرت، دارای اراده، دارای ابتكار، دارای سازندگیِ جهان طبیعت؛ تمدّن اسلامی یعنی این؛ هدف نظام جمهوری اسلامی و آرمان نظام جمهوری اسلامی این است[1].

 

پس می توان به این نتیجه رسید که هدف نهضت اسلامی مردم ایران و حرکت انقلابی ملت مخصوصا از اوایل دهه 1340 برای رسیدن به همین تمدن اسلامی بوده است که امروز نیز آرمان جمهوری اسلامی ایران است. از این رو ما برای رسیدن به این هدف دو مرحله را که پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام اسلامی است با موفقیت گذراندیم ولی هنوز دو مرحله دیگر را که یکی تشکیل دولت اسلامی به معنای واقعی و عام کلمه شامل همه نهادهای جمهوری اسلامی است به طوری که اداره های آن با اراده های اسلامی رفتار کنند و دوم تشکیل یک جامعه اسلامی ناب را هنوز نتوانسته ایم به طور کامل برقرار نماییم!

 

حال سوالی که مطرح می شود این است که برای رسیدن به دولت اسلامی چه باید کرد؟! در جواب می توان گفت:

 

  • همان طور که پشتوانه پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام اسلامی مردم بودند، امروز نیز باید یادمان باشد که بدون پشتوانه مردم، دولت اسلامی نیز شکل نخواهد گرفت! حال مسئولان باید ببینند واقعا در تصمیم گیری های خود به حقی که مردم بر گردنشان دارند دقت می کنند؟!
  • جریان های انقلابی، دانشجویان فرهیخته و دلسوزان واقعی باید با جریان های لیبرال داخلی و یا جریان هایی که به جای مصلحت به دنبال منافع حزبی و شخصی خود هستند و یا برای حل مشکلات چشم امید به خارج از کشور دارند مبارزه واقعی نمایند! این مبارزه یعنی اولویت اول دلسوزان واقعی کشور کسب قدرت نباشد بلکه هدایت قدرت باشد؛ یعنی ما از تمامی ابزارها و ظرفیت های خود استفاده کنیم تا اداره های جمهوری اسلامی اعم از دولت، قوه قضائیه، نیروی انتظامی، صدا و سیما و غیره در ریل انقلاب اسلامی حرکت کنند!
  • جریان انقلابی صادق باید ببیند که کشور در چه شرایطی هست و شرایط مطلوب دولت اسلامی چه هست و سپس از وضع موجود به سمت وضع مطلوب تلاش کند! شایان ذکر است که در بسیاری از موارد این هدف از مسیر انتخابات نمی گذرد، پس نباید همه انرژی جریان های انقلابی فقط صرف انتخابات شود![2]
  • نسل امروز به صحبت های عده ای از عوام و خواص که راه حل مشکلات را تغییر نظام می دانند توجه نکنند، زیرا این عده به دلیل این که یا به دنبال منافع شخصی و گروهی خود هستند و یا ناامید و خسته شده اند و یا علم و آگاهی کافی از شرایط منطقه و کشور ندارند و یا به اصطلاح صدای آن ها از جای گرم در می آید، یک نسخه غلط و اشتباه را در جامعه ترویج می کنند! از این رو ما باید در تحلیل های خود که در امنیت کامل بیان می کنیم حواسمان باشد که در دور تا دور کشور دشمنان این ملت و کشور حلقه زده اند و نه آمریکا و اروپا و نه امثال سلطنت طلب های داخل و خارج نشین هیچ کدام شفا بخش شرایط موجود نیستند و نخواهند بود و تنها راه حل ممکن اصلاحات مداوم و توجه به آرمانی است که مردم برای آن انقلاب نمودند و خون دادند!
  • ما اگر ناامید بشویم و غفلت کنیم و به دنبال اصلاحات سازمان ها و پیشرفت کشور نباشیم تیشه به ریشه خود زده ایم! حال یکی از مناسب ترین کارهایی که می توانیم انجام بدهیم این است که در انتخابات مختلف زیاد به شعار احزاب موجود دل نبندیم چرا که تقریبا همه آن ها امتحان خود را پس داده اند! البته این استدلال به معنی مخالف بودن با اصل تشکیل حزب نیست. همان طور که مقام معظم رهبری فرمودند:

“آن حزبی که مورد نظر ماست، عبارت است از یک تشکیلاتی که نقش راهنمائی و هدایت آحاد مردم را به سمت یک آرمان هائی ایفاء می کند. ما دوجور حزب داریم:

یک حزب عبارت است از کانال‌کشی برای هدایت های فکری؛ حالا چه فکری به معنای سیاسی، چه فکری به معنای دینی و عقیدتی. اگر چنان چه کسانی این کار را بکنند، خوب است. قصد عبارت از این نیست که قدرت را در دست بگیرند؛ می خواهند جامعه را به یک سطحی از معرفت، به یک سطحی از دانائی سیاسی و عقیدتی برسانند؛ این چیز خوبی است. البته کسانی که یک چنین توانائیای داشته باشند، به طور طبیعی در مسابقات قدرت، در انتخابات قدرت هم آن ها صاحب رأی خواهند شد، آن ها برنده خواهند شد؛ لیکن این هدفشان نیست. این یک جور حزب است؛ این مورد تأیید است… یک جور حزب، تقلید از احزاب کنونی غربی است – حالا من گذشته را کاری ندارم – احزاب کنونی غربی به معنای باشگاه‌هائی برای کسب قدرت است؛ اصلاً حزب یعنی مجموعه‌ای برای کسب قدرت. یک گروهی با هم همراه می شوند، از سرمایه و پول و امکانات مالىِ خودشان بهره‌مند می شوند، یا از دیگران کسب می کنند، یا بندوبست‌های سیاسی می کنند، برای این که به قدرت برسند. یک گروه هم رقیب این هاست؛ کارهای مشابه این ها را انجام می دهد تا آن ها را از قدرت پائین بکشد، خودش بشود جایگزین… این جور حزب‌سازی، این جور حزب‌بازی معنایش عبارت است از کشمکش قدرت؛ این هیچ وجهی ندارد. اما حزب به معنای اول بسیار خوب است؛ این چیز نامطلوبی نیست…[3]

 

در نتیجه مناسب است از این به بعد برخی مسئولان، احزاب و جریان های سیاسی بیدار شوند، اهداف انقلاب اسلامی را فراموش نکنند و به فکر اصلاح روند کاری خود باشند و مردم نیز در انتخابات مختلف، بیشتر به انتخاب نخبگان مستقل در جامعه بیاندیشند.

 

البته مناسب است سیاست های کلی سه قوه و سازمان ها و نهادهاى نظام از این پس به سمتی پیش برود که فضا برای استفاده بهینه از نخبگان جوان بیشتر شود. در غیر این صورت در آینده نزدیک با بحران مدیر و مدیریت خبره در کشور مواجه خواهیم شد. قطعا با اصلاح قوانین و اعتماد بیشتر به جوانان می توان به این هدف مهم رسید!

 

همچنین بهتر است که به نخبگان کشور تا زمانی که افراد با تجربه از نسل های قبل در کنارشان هستند مسئولیت سپرده شود تا از وجود ارزشمند دو نسل مختلف به بهترین شکل ممکن هم زمان استفاده شود و هم افزايي به وجود آيد!

 

در نهایت برای رسیدن به تمدن اسلامی به این معنی که مردم به رفاه دنیوی و سعادت اخروی برسند، نیاز به انجام کارهای علمی و فرهنگی تمیز و خالص داریم تا در دل آن نیز نخبگان کشور را کشف و علاوه بر معرفی به جامعه بتوانیم با پرورش و استفاده از این ثروت ارزشمند، ایران را به تعالی فرهنگی و نظم اجتماعی مورد نظر برسانیم.

[1] بیانات در دیدار رئیس و اعضای مجلس خبرگان رهبری، 14/06/1392

[2] برگرفته از سخنرانی سید یاسر جبرائیلی در مراسم روز دانشجو 1396، خبرگزاری فارس

[3] بیانات در دیدار دانشجویان کرمانشاه، 24/07/1390

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا