چرا زندگى يك كارآفرين سخت است؟
زندگى یک كارآفرين داستان كشيدن، كشيده شدن و خسته نشدن است!
محمدعلی نژادیان در یادداشتی نوشت: یک كارآفرين مى‌خواهد يك فرصت را با نوآورى پاسخ دهد و ارزشآفرینی کند. نوآورى يعنى پيمودن راه نرفته! كسى كه اولين‌بار راهى را مى‌پيمايد، اولين فردى است كه مى‌تواند خبر مخاطرات راه را براى ديگران بياورد و اين يعنى كارآفرين خطرپذير است. راه كارآفرينى پر از خطر است و براى همين كارآفرين قدرت تحمل ابهام بالايى را دارد. زيرا، لحظه آغاز، تنها زمانى نيست كه كارآفرين با خطر مواجه مى‌شود؛ ابهام يك پايان نامعلوم، بر هر قدم اين راه، سايه مى‌اندازد و بايد موقعيت‌هايى با درجه بالاى عدم اطمينان را تحمل كند. پس، هر نوآوری گواهی است بر این که می‌توان با ایمان و اراده هر غیرممکنی را ممکن ساخت.
در كارآفرينى ممكن است فكر كنيد كه دوستان و آشنايان به شما كمك مى‌كنند ولى كارآفرينى با ريسك همراه است و ممكن است كارآفرين در يك جايى خود را تنهاى تنها ببيند. اما، اين مبارزه، مبارزه فرد كارآفرين است و بايد به جنگ با موانع و برطرف كردن آن‌ها ادامه دهد و صبر داشته باشد. خيلى چيزها در اين مسير، فرد كارآفرين را پايين مى‌كشد؛ مثل شرايط، قوانين، انسان‌ها…و حتى كسانى كه از آن‌ها توقع كمك دارد.
فرد كارآفرين حتما كسانى را خواهد ديد كه فرصت‌طلب هستند و وقتى مى‌بينند به آن‌ها احتياج دارد، طمع مى‌كنند و به‌دنبال سوءاستفاده هستند، ممكن است خود را رو‌به‌روى مافيا ببيند، ممكن است قوانين و حتى استانداردى براى نوآورى او نباشد يا قديمى باشد، ممكن است هزار اتفاق پيش‌بينى نشده و غيرمترقبه بر سر راهش سبز شوند! البته برعكس ممكن است افرادى كه فكرش را نمى‌كند به كمكش بيايند!
و براى همين يك كارافرين دقيقا در جايى كه به نفس‌نفس افتاده و در مراحل آخر كارش هست و نزديك موفقيت است، خود را تنهاترين فرد در مى‌يابد. اما وقتى به نتیجه می‌رسد و ارزش‌آفرينى مى‌كند، اينجاست كه به خود می‌گوید اين كار، فقط كار خودم بود و کار هر كسى نيست (البته یک کارآفرین واقعی هیچ وقت مغرور نمی‌شود و موفقیت‌های خود را جدای از اراده و کمک خداوند نمی‌بیند).
البته در این سفر، مربيان كسانى هستند كه در هر مرحله از مسير پرخطر، مى‌توانند به كارآفرينان كمك كنند!
و اما بزرگ‌ترین پاداش برای کارآفرین، احساس رضایت و دیدن نتایج کارهای سخت خود است و وقتی می‌بیند چگونه نوآوری او برای دیگران ارزشآفرینی کرده و زندگی دیگران را بهبود بخشیده و به جامعه کمک کرده، این احساس از هر پاداش مالی یا مادی بیشتر است و برای همین است که چنین فردی رهبر و الگوی خوبی برای جوانان می‌تواند باشد.
انتهای پیام/
