قصور در آموزش و پرورش از تهاجم فرهنگی بدتر است!

باید به یاد داشته باشیم قصور در آموزش و پرورش از تهاجم فرهنگی بدتر است!

نحوه آموزش و پرورشی که تا به امروز در مدارس و جامعه و مراکز مختلف علمی و آموزشی بوده باید بررسی شود و باید دید که آیا روش کامل و تمامی ارائه شده است؟! آیا اعتدال که خط مشی اسلام است در همه امور فردی و اجتماعی به درستی و به موقع اعمال شده است ؟!
اگر درست و کامل بوده و به موقع عمل نموده پس دلیل برخی از ناهنجاری های موجود چیست؟! (قابل ذکر است که در جامعه اسلامی یکی هم زیاد است)
باید دید کجای کار ایراد داشته است؟
باید بررسی شود که کدام یک از دروس اخلاقی و تربیتی در مدارس و دانشگاه ها به درستی تدوین و تدریس نشده است؟
باید بررسی شود سازمان ها و نهادهایی که مسئول مسائل فرهنگی جامعه هستند و به آنها بودجه نیز اختصاص داده شده است چه خلاءهایی دارند و نگرش و روش مدیریتی آنها مورد بازبینی قرار بگیرد!
باید دید در کجاها افراط و تفریط بوده و هست؟
در کجاها واقعیت ها نادیده گرفته شده است؟
در کجاها نیازها سرکوب شده و درست هدایت نشده است؟
در کجاها مسائل نوجوانان و جوانان درست و به موقع تشخیص داده نشده است؟
آیا نحوه برخورد با مسائل نوجوان و جوانان با توجه به زمان درست بوده است؟
آیا واقعا به این نکته عمیقا توجه کرده ایم که خواسته یا ناخواسته نسل های قبلی بدلیل عدم پیشرفت شبکه های اجتماعی از مصونیت بیشتری برخوردار بوده اند؟
آیا به این توجه داریم که به دلیل پیشرفت ثانیه ای علوم مرتبط با ماهواره و شبکه های اجتماعی هر کاری صورت گیرد نمی توان گزینه حذف شبکه های اجتماعی را مورد توجه قرار داد؟
و آیا بهتر نیست راه حل افزایش آگاهی از آسیب های فضای مجازی و …همچنین خودسانسوری و خودکنترلی در نسل نوجوان و جوان آموزش وپرورش داده شود؟ (کتاب موفقیت شناسی دفاع مقدس، محمدعلی نژادیان، ١٣٩٤)